Προτάσεις Άρθρων από το Riding School
H συζήτηση για το αλκοόλ περιμένει κανείς να έχει τη συνήθη διαδοχή, αναφορά σε στατιστικές και διαπιστώσεις. Όμως εδώ χειριζόμαστε τα πράγματα πιο ουσιαστικά...
Το μήνυμα λέει ότι "το Αλκοόλ σκοτώνει".
Αυτό δεν είναι μια αληθής πρόταση, Αν ίσχυε θα έπρεπε όποιος έπινε να πέθαινε. Σκεφτείτε τι αντιλαμβάνεται ο εγκέφαλος στο άκουσμα της πρότασης "το Αρσενικό σκοτώνει". Ότι είναι μια αληθής πρόταση, οπότε δεν πίνει αρσενικό ή άλλο δηλητήριο.
Αντίθετα έχει πιεί αλκοόλ και έχει δει ανθρώπους να πίνουν και να μην πεθαίνουν. Οπότε η πληροφορία αυτή εκλαμβάνεται από τον ανθρώπινο εγκέφαλο ως κάτι μη πραγματικό, κάτι που δεν αξίζει να του δώσουμε σημασία, αφού είναι ψέμα κι ας το ακούμε συνεχώς.
Μετά έρχεται το μήνυμα να γίνει πιο συγκεκριμένο. Και λέει ότι "Αλκοόλ και οδήγηση σκοτώνει".
Ούτε αυτή όμως είναι μια αληθής πρόταση. Αν ίσχυε θα έπρεπε όποιος έπινε και οδηγούσε να πέθαινε. Δεν συμβαίνει, οπότε πετάει και αυτή την πρόταση.
Σκεφτείτε τι αντιλαμβάνεται ο εγκέφαλος στο άκουσμα της πρότασης "Ύπνος και Οδήγηση σκοτώνει". Αυτό μοιάζει με μια αληθή πρόταση, οπότε προσπαθεί να μην κοιμηθεί ενόσω οδηγάει.
Αντίθετα έχει πιεί και οδηγήσει πολλές φορές και δεν έχει πάθει κάτι. Επίσης έχει δει άλλους ανθρώπους να πίνουν και να οδηγούν και παρόλα αυτά να μην πεθαίνουν.
Οπότε η πληροφορία εκλαμβάνεται από τον ανθρώπινο εγκέφαλο και πάλι ως κάτι μη πραγματικό, κάτι που δεν αξίζει να του δώσουμε σημασία, αφού είναι ψέμα κι ας το ακούμε συνεχώς.
Όσες πιό πολλές φορές ακούσουμε αυτά τα σύντομα μηνύματα, τόσο περισσότερο βεβαιωνόμαστε ότι είναι μπαρούφα. "Το λένε συνέχεια αλλά εμένα δεν μου έχει συμβεί όσες φορές κι αν έχω πιεί ή έχω πιεί και οδηγήσει".
Τελικά τί είναι αυτό που ενοχοποιεί το Αλκοόλ και το εμφανίζει στις στατιστικές ως μία από τις σημαντικότερες αιτίες θανατηφόρων τροχαίων; Αν μπορέσουμε να δώσουμε αυτή την απάντηση με αληθινές προτάσεις, τότε μπορούμε να ελπίζουμε ότι θα καταφέρουμε να πείσουμε τον εγκέφαλο του ανθρώπου σχετικά με το από τί κινδυνεύει στην πραγματικότητα.
Αυτή την πρόταση θα αναζητήσουμε σε αυτό το άρθρο. Μόλις μαζέψουμε τα κομμάτια του παζλ, το συμπέρασμα θα βγει μόνο του, προφανές και αβίαστα.
Τα 60 χιλιόμετρα την ώρα
Θα χρησιμοποιήσουμε σαν παράδειγμα τα 60 χιλιόμετρα την ώρα, μια ταχύτητα που θα την χαρακτηρίζαμε ως σχετικά "αργή" καθώς έτσι είναι καταχωρημένη στην αντίληψή μας.
Βέβαια υπό συνθήκες τα 60 είναι υψηλή ταχύτητα, αλλά όταν υπάρχουν τα 250 και 300 χαω στην σκέψη μας, τα 60 είναι προς το "χαμηλό".
Τα 60 είναι ένα όριο όπου μια πρόσκρουση σε σταθερό σημείο που θα επιφέρει ακινητοποίηση, δηλαδή ένα 60-0 στον τοίχο ή σε μετωπική, επιφέρει θάνατο.
Όλα τα σύγχρονα συστήματα και οι αερόσακοι έχουν καταφέρει να ωθήσουν αυτό το όριο στα 70 και όχι παραπέρα, ακόμη και για το ασφαλέστερο αυτοκίνητο της αγοράς με τα περισσότερο αστέρια ασφάλειας. Το ίδιο ισχύει φυσικά και για το ασφαλέστερο κράνος για τους μοτοσυκλετιστές και στολή με ενσωματωμένους αερόσακους και προστατευτικά.
Αυτό είναι το όριο της "παθητικής ασφάλειας". Τα 60 χαω, οπότε δεν χρειάζεται καν να συζητήσουμε για τα 100 ή τα 180...
Και τώρα μετράμε
Όταν ενόσω οδηγάμε υπάρξει κάποιο ερέθισμα που θα το ονομάσουμε "Στόχο", ο εγκέφαλος προχωράει σε κάποια αντίδραση, είτε για να φρενάρει είτε για να το αποφύγει, είτε και τα δύο μαζί. Η αντίδραση αυτή, η σκέψη που ενδεχομένως μεσολαβήσει και οι κινήσεις για την υλοποίησή της, απαιτούν κάποιο χρόνο για να ολοκληρωθούν.
Στο χρόνο αυτό το όχημα συνεχίζει να κινείται με την ταχύτητα και την κατεύθυνση που ήδη έχει. Προς τον "Στόχο".
Με την κίνησή του αυτή, το όχημα καταναλώνει τα μέτρα που μεσολαβούν από εμάς μέχρι τον "Στόχο". Θα τα ονομάσουμε αυτά, "Χαμένα μέτρα".
Τα πράγματα που συμβαίνουν μέχρι να αρχίσει να υλοποιείται η ενέργεια, αθροίζουν ένα "τεράστιο" χρονικό διάστημα που συνεπάγεται ένα εξίσου μεγάλο νούμερο από αυτά τα "Χαμένα μέτρα".
Χρόνος χρειάζεται για τα πάντα. Για να ταξιδέψει η πληροφορία μέσα από τα μάτια μας στον εγκέφαλο, να δημιουργηθεί η αντίδραση σε κάτι που είναι γνώριμο και δεν θα μας ξαφνιάσει (πχ φρενάρισμα εμπρός μας απόρροια ενός κόκκινου σηματοδότη), να ταξιδέψει η εντολή από τον εγκέφαλο μέσα από το νευρικό μας σύστημα στους μύες και τελικά να αρχίσει να εκτελείται η κίνηση, περνάνε 0,7 sec που στα 60 χαω, αντιστοιχούν σε 12 μέτρα. Ακόμη το αυτοκίνητο πάει με 60 χαω πάνω στο "Στόχο".
Για την υλοποίηση της αντίδρασης από το αυτοκίνητο ή τη μοτοσυκλέτα, ήτοι να κινηθεί το πετάλ ή το λεβιέ του φρένου, συμπιεστούν τα υγρά, κινηθούν τα τακάκια και αρχίσουν να σφίγγουν τις δισκόπλακες, περνούν ακόμη 0,5 sec, ήτοι 8 ακόμη μέτρα από τον πολύτιμο "διαθέσιμο" χώρο μας.
Συνολικά, ένας νηφάλιος, ξεκούραστος οδηγός, με την προσοχή του στο δρόμο, θα χρειαστεί 1,2" για να ξεκινήσει να φρενάρει, ήτοι θα έχει "σπαταλήσει" 20 μέτρα κατά τα οποία θα κινείται με τα 60 του χαω προς το "Στόχο"...
Έξτρα κόστος χρόνου
Πίσω από κάθε ατύχημα υπάρχει μία έκπληξη. Χωρίς εκπλήξεις δεν έχουμε ατυχήματα.
Διαφορετική διαλεκτική για το ίδιο νόημα είναι η εξής: Αν είχαμε την ευκαιρία να γυρίσουμε το "video" του ατυχήματος πίσω και να πούμε στον οδηγό "εκεί θα τρακάρεις", είναι προφανές οτι το ατύχημα δεν θα συμβεί (ξανά). Αν αφαιρέσουμε δηλαδή τις εκπλήξεις, τα πράγματα πάνε καλά.
Οι εκπλήξεις όμως κοστίζουν σε επιπλέον χρόνο αντίδρασης. Όταν το ερέθισμα δεν είναι γνώριμο, μεσολαβεί η διαδικασία της σκέψης. "Συνεννόησης" του Μεταιχμιακού συστήματος του εγκεφάλου που είναι ο κεντρικός υπολογιστής, με τους Πρόσθιους Λοβούς όπου γίνεται κάθε επεξεργασία σκέψης.
Αυτή η διαδικασία σκέψης κρατά κατ' ελάχιστον 0,5" και αυτό μόνο σε παραπλήσια ερεθίσματα (πχ φρενάρισμα εμπρός μας παρότι είναι πράσινο το φανάρι). Αυτό σημαίνει άλλα 8 "Χαμένα μέτρα" από τον πολύτιμο χώρο που μας χωρίζει από τον "Στόχο".
Μαζί με τα πρώτα 20 "αναπόφευκτα" μέτρα έχουμε και τα (τουλάχιστον) 8 μέτρα της "έκπληξης" έχουμε αισίως φτάσει τα 28 μέτρα μέχρι να Αρχίσει να αλλάζει η κινητική μας κατάσταση (φρενάρισμα ή αλλαγή κατεύθυνσης). Και μετά αρχίζει να μετρά η απόσταση για την ακινητοποίηση.
Σε "πρωτόγνωρα", απροσδόκητα ερεθίσματα, (πχ αυτοκίνητο έρχεται με σβούρες από το απέναντι ρεύμα), η "σκέψη" διαρκεί σαφώς περισσότερο και έχουμε κι άλλα "Χαμένα μέτρα". Μέχρι δε να ολοκληρωθεί η διαδικασία της "σκέψης + αντίδρασης" στον εγκέφαλό μας, εννοείται οτι δεν κάνουμε τίποτε. Απλά ταξιδεύουμε προς το "Στόχο".
Άνθρωπος και Οδήγηση δεν είναι συμβατά.
Από τα παραπάνω βγαίνει εύκολα το συμπέρασμα ότι Άνθρωπος και Οδήγηση είναι δύο πράγματα κατ αρχάς, μη συμβατά. Χρειάζεται να γίνουν οι απαραίτητες προσαρμογές που ξεκινούν από τη συνειδητοποίηση του προβλήματος.
Υπάρχουν κάποια δεδομένα που δεν μπορούν να ξεπεραστούν από τον άνθρωπο καθώς αποτελούν κατασκευαστικά χαρακτηριστικά του ανθρωπίνου είδους. Ένα από αυτά είναι ο χρόνος αντίδρασης.
Ο χρόνος που χρειάζεται για να αντιδράσουμε σε οποιοδήποτε ερέθισμα είναι που καθιστά τον άνθρωπο "ακατάλληλο" στο να είναι επίκαιρος στα θέματα που εξελίσσονται γύρω του.
Το "κόστος" το μετρήσαμε λίγο παραπάνω.
Και τώρα το Αλκοόλ...
Τι κάνει το αλκοόλ; Πάρα πολύ απλά, αυξάνει το χρόνο αντίδρασης. Άρα έχουμε περισσότερα "Χαμένα μέτρα". Τόσο απλά.
Πόσα είναι αυτά;
Εδώ είναι να τρομάζεις.
Με το επιτρεπτό όριο αλκοόλ στο αίμα, τα ανακλαστικά μειώνονται κατά 13%. Αυτό για το παράδειγμά μας σημαίνει ένα μήκος αυτοκινήτου ακόμη.
Στο δεύτερο ποτό, τα μέτρα γίνονται ακόμη περισσότερα και με τρία ποτηράκια, φτάνουμε να έχουμε υστέρηση στην αντίδραση που φτάνει τα 15 ΕΠΙΠΛΕΟΝ "Χαμένα μέτρα" (με 60χαω πάντα).
Αυτό είναι το πρόβλημα. Όσο πίνουμε, δεν παθαίνουμε τίποτε άλλο από το να καθυστερούμε τα ανακλαστικά μας. Ειδικά όταν υπάρξει έκπληξη, η διαδικασία της αντίδρασης γίνεται απελπιστικά αργή. Όταν δηλαδή χρειαστούμε την η αντίδραση, θα έρθει μεν αλλά αφού πρώτα καταναλώσει Πάρα Πολλά "Χαμένα Μέτρα".
Όταν πριν ολοκληρωθεί η διαδικασία της Αντίδρασης έχουν καταναλωθεί "Όλα τα μέτρα" που έχουμε στη διάθεσή μας, τότε έχουμε ένα συμβάν. Ενίοτε θανατηφόρο.
Επίλογος
Τώρα ξέρετε. Το μήνυμα θα έπρεπε να λέει οτι το "Αλκοόλ καταναλώνει τα Πολύτιμα μέτρα που θα σας κρατήσουν ζωντανούς". Στην πρώτη κιόλας έκπληξη που θα συναντήσετε.
Μια πρόταση αληθής που γίνεται αμέσως "αποδεκτή". Που συνοδεύεται από μια άλλη αληθή πρόταση: ότι τα όσα συμβαίνουν στον εγκέφαλό μας από το πρώτο κιόλας ποτήρι, δεν γίνονται αντιληπτά. Και η επιδείνωση των αντανακλαστικών είναι μία μόνο από τις 4 παρενέργειες του αλκοόλ στη λειτουργία του εγκεφάλου. Όλες εξίσου καταστροφικές για την οδήγηση.
Άρα από εδώ και στο εξής, σε κάθε ποτήρι που πίνετε, δεν θα λέτε "στην υγειά μας" αλλά,
"Άντε, ας πιούμε άλλα 8 μέτρα"...
"Ας καταναλώσουμε τον πολύτιμο Διαθέσιμο Χώρο μας"...
"Ας ετοιμαστούμε να εμπλακούμε σε ατύχημα. Να σκοτώσουμε ή να πεθάνουμε στην πρώτη έκπληξη που θα συναντήσουμε στο δρόμο μας"
Προτάσεις Άρθρων από το Riding School