Φτερό στον Άνεμο Ριπές αέρα και Μοτοσυκλέτα

Δύσκολος συνδυασμός που αν δεν συνοδευτεί από τη σωστή αντίδραση μπορεί να δημιουργήσει κρίσιμες συνθήκες. Η λύση ωστόσο είναι εξαιρετικά απλή.

Η μοτοσυκλέτα με τον αναβάτη της αποτελούν ένα ευάλωτο σύνολο στους εξωτερικούς παράγοντες. Όχι μόνο στα άλλα οχήματα, αλλά και τα καιρικά φαινόμενα. Όσο αυτά είναι ορατά, ο χρόνος προετοιμασίας υπάρχει και η "στρατηγική αντιμετώπισης" έχει σημαντικές πιθανότητες επιτυχίας. Τί γίνεται όμως με τις "επιθέσεις" από αόρατους παράγοντες; Ριπές αέρα, στροβίλους ή ακόμη και αλλαγές φοράς του ανέμου ή διακοπή του;

Υπάρχουν δύο είδη μοτοσυκλετιστών, αυτοί που τρέμουν στην ιδέα του ισχυρού αέρα στο δρόμο και εκείνοι που δεν τον έχουν βιώσει ακόμη. Υπάρχει και μια, μικρή, τρίτη μερίδα, των εκπαιδευμένων που ξέρουν τί πρέπει να κάνουν. Τις σωστές αντιδράσεις που δυστυχώς είναι εντελώς αντίθετες από εκείνες που στην έκτακτη εκείνη στιγμή θα υποδείξει το ανθρώπινο ένστικτο.

Δέντρα γερμένα, σκόνες, στρόβιλοι, ιπτάμενοι θάμνοι και αντικείμενα κάπου εκεί στο βάθος του δρόμου δηλώνουν ότι έρχονται αναταράξεις. Στην έξοδο από την σήραγγα, είμαστε πάντα υποψιασμένοι, στην κορυφή του δρόμου ανηφορίζοντας κάποιο βουνό, επίσης. Το πέρασμα πάνω από γεφυρωμένη χαράδρα ή φαράγγι, δίπλα σε λίμνη ή ακόμη και δάσος, μπορεί να συνοδευτεί με ξαφνικό ρεύμα αέρα. Το προσπέρασμα φορτηγού μπορεί να έχει τα ίδια αποτελέσματα ακόμη κι όταν δεν φυσά άνεμος. Ακόμη και όταν κινούμαστε αργά και μας προσπερνά άλλο όχημα με μεγάλη διαφορά ταχύτητας, το ρεύμα του αέρα που δημιουργεί πέρα από ισχυρό είναι και ακανόνιστο.

Σε κάθε περίπτωση δύο είναι τα συμβάντα. 1ον Η μοτοσυκλέτα αποκτά κλίση και 2ον Μετατοπίζεται προς τη φορά του αέρα.

Το 1ο θα συμβεί ούτως ή άλλως. Το δεύτερο το προκαλεί αποκλειστικά ο αναβάτης!

Ποιά είναι η σωστή αντίδραση; Τρεις κινήσεις είναι που αν κανείς τις εξασκήσει "εν ειρήνη" -ενόσω δεν υπάρχει άνεμος-, θα τις έχει και όταν δεχτεί την πρώτη ριπή:

1. Σφίγγουμε τα πόδια στο ρεζερβουάρ για στήριξη και,
2. Ταυτόχρονα χαλαρώνουμε εντελώς τα χέρια στο τιμόνι. Το σφίξιμο του τιμονιού είναι αποκλειστικά η αιτία για την εκτροπή της πορείας. Χωρίς να το θέλουμε, η πίεση του αέρα στους ώμους και το κράτημα / σφίξιμο στο τιμόνι, καταλήγει σε ελαφρύ στρίψιμο του τιμονιού
3. Ανοίγουμε το γκάζι. Αυξάνουμε την ισχύ των γυροσκοπίων της μοτοσυκλέτας, ενισχύοντας τη σταθερότητά της.

Αμέσως μετά και μόλις ανακτήσουμε τον έλεγχο, μειώνουμε ταχύτητα, κατεβάζουμε σχέσεις στο κιβώτιο και ανοίγουμε πάλι το γκάζι. Στόχος είναι να υπάρχει ώθηση αλλά όχι υψηλή ταχύτητα. Με 70-80 χαω, η μοτοσυκλέτα είναι ιδανικά ασφαλής να κινηθεί στον αέρα. Ούτε πολύ αργά ώστε να παρασύρεται, ούτε πολύ γρήγορα ώστε ο οδηγός να μην προλαβαίνει να αντιδράσει σε ενδεχόμενες αλλαγές του αέρα...